Day - 2
02 / 10 / 2016
ตื่น 6 โมงเช้าเพื่อจะไปหาพี่ยุนที่คเยรยง จากที่เราศึกษาวิธีไปมีด้วยกัน 3 วิธีคือ 1. รถส่วนตัว (อันนี้ตัดออกเลย) 2. รถเมล์ สาย 202, 48 และ 46 และ 3. รถไฟ แล้วไปต่อชัทเทิลบัสฟรีของงาน
ตอนแรกสองจิตสองใจระหว่างรถไฟกับรถเมล์จากที่ปรึกษากันแล้วสรุปมาคือรถเมล์
เราเลือกไปสาย 48 เพราะสายนี้จะจอดที่ป้ายยูซองอนชอนที่อยู่ใกล้ๆ กับที่พักเรา
เดินมาถึงป้ายรถเมล์ จะมีป้ายบอกทุกสายที่จอดที่ป้ายนี้เลยว่าอีกกี่นาทีจะถึงแล้วตอนนี้อยู่ที่ไหนเพื่อไม่ให้เรารอเก้อ รอแบบไม่มีจุดหมาย 5555
สาย 48 รออีก 6 นาที ก็ยืนรอกันไป
พอรถมาปุ๊บก็ขึ้นที่ประตูหน้า ใช้บัตร T-Money จ่ายเงิน อยู่บนรถก็ไม่ต้องกลัวหลง มีป้ายและเสียงประกาศบอกตลอด บอกทั้งว่าตอนนี้เราอยู่ที่ป้ายอะไรและป้ายหน้าเป็นป้ายอะไร ถ้าจะลงก็รอเค้าประกาศว่าสถานีนี้คืออะไร ถ้าใช่ที่เราจะลงก็กดกริ่งเลย พอถึงป้ายเค้าก็จะจอดเอง เวลาลงก็ลงทางประตูหลัง ถ้าเราจะขึ้นรถเมล์อีกต่อ หรือรถไฟใต้ดินอีกต่อโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายเพิ่ม (ภายใน 30 นาทีหลังจากลงรถ ) ก็ใช้บัตรแตะไปที่เครื่อง(ที่อยู่ประตูหลัง)ได้เลย แต่ถ้าไม่ได้จะต่ออะไรไปไหนอีกก็ไม่ต้องแตะบัตรก็ได้
วิวทางไปคเยรยง ไม่มีอะไรเลย ส่วนใหญ่จะเป็นป่าและภูเขา สู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้นจริงๆ 5555
ตามที่เราดูจาก naver map บอกว่าใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงกับอีก 5 นาที แต่เอาเข้าจริงแล้ว คนไม่เยอะ แล้วคนก็ไม่ขึ้น-ลงทุกป้าย ก็ย่นระยะเวลาได้พอประมาณเลย
ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงงานแล้ววว
เห็นเขาแจกแผ่นพับเลยไปหยิบมา ด้านในมีพี่ยุนด้วย ><
สถานที่จัดงานก็โล่งๆ กว้างๆ ใหญ่ๆ
พอไปถึงงงเป็นไก่ตาแตกเลย แถวยาวมากกกก เห็นที่ข้อมือแต่ละคนเค้ามีเขียนคิวกันด้วย คือสรุปเราจะนกตั้งแต่วันแรกเลยหรอไง ตอนนั้นแอบถอดใจไปแล้วนะว่าคงจะไม่ได้เห็นพี่ยุนแล้ว เพราะตอนนั้นก็มีกำหนดการออกมาอีกอย่างด้วยว่าวันที่ 2-3 ถ้าฝนตกก็จะไปจัดในฮอลล์แทน ซึ่งฮอลล์รับคนได้ประมาณ 500 กว่าคน แต่คิวตอนนั้น 800 กว่าแล้ว
เราก็เลยยังไงก็ไปต่อแถวเขาก่อนละกัน ละยังไงค่อยว่ากันอีกที ก็ยืนต่อแถวกันซักพักชินดง(SJ) ก็เดินผ่านมาจ้า ไม่ทันได้ตั้งตัวเลย คือใกล้มากกก เดินมาตรงที่เรายืนอยู่กันพอดี พี่แกเดินตัดแถวผ่านหน้าเราไปแล้วก็เข้าไปในเต้นท์
สักพักเขาก็เริ่มเปิดงาน เริ่มการแสดงเราก็สรุปกันแล้วว่าคงนกชัวร์ แต่คือเราก็ยังไม่รู้จะไปเที่ยวไหนกันดี เพราะไม่ได้เขียนแผน B ไว้เลย ก็ยืนต่อแถวไปเรื่อยๆ ละกัน จนสักพักคนก็เริ่มวิ่งไปข้างหน้า เราก็เกาะแขนกันวิ่งเลย สรุปว่าเค้าเปิดให้เข้าได้ ตอนแรกที่ปิดไม่ให้เข้าเพราะเค้าต้องใช้พื้นที่ด้านล่างในการแสดง บนแสตนก็จะเป็นพ่อแม่ญาติพี่น้องของทหารที่มาชมลูกหลานตัวเองแสดงกัน
คือตอนที่เขาเปิดรั้วให้เข้าไป แล้วทางแคบมาก รู้ซึ้งเลยว่าเหยียบกันตายมันเป็นยังไง เบียดกันจนม้ามกับปอดจะแตกจริงๆ 55555 แล้วคนข้างหน้าเราก็ล้มอีก เราก็พยายามเกร็งเท้า เกร็งตัวไม่ให้คนข้างหลังดันมา ให้คนหน้าเราลุกให้ได้ พอได้เข้าไปข้างในนี่น้ำตาจะไหลเลย เราจะได้ดูแล้วววว
เท่าที่มองๆ ดู ลีซึงกิเป็นพิธีกรอยู่
สักพักพี่ทหารก็บอกให้เรานั่งลงกัน แป๊บบบบเดียวพี่ยุนก็ขึ้นมาบนเวทีเลย น้ำตาจะไหลมากกก
พี่ยุนร้อง 2 เพลง I believe กับ HUG rock Ver. ร้องเสร็จพี่ก็ลงเวทีไป จบการแสดงช่วงเช้า ยังเหลือช่วงบ่ายอีก ส่วนใหญ่การแสดงก็เหมือนกับช่วงเช้า แล้วช่วงบ่ายเหมือนว่าคนที่มีคิวที่เขียนที่แขน คือคิวที่ได้ขึ้นรถชัทเทิลบัสไปที่ฮอลล์ เราก็เลยบอกกันว่าพรุ่งนี้เอาใหม่ละกัน จะมาให้เช้ากว่าเดิม แค่ได้เห็นพี่ยุนแค่นี้ก็โอเคมากแล้ว เลยเดินออกจากงานไป เดินจนจะถึงหน้างานแล้วเลยแวะซื้อน้ำแล้วนั่งพักสักหน่อย ตามๆ ทวิตไปเรื่อยๆ เห็นเค้าบอกว่ายกเลิกงานในฮอลล์แล้ว จะมาแสดงที่เดิม เราก็เอ้าาา รีบวิ่งกลับไปที่เดิมเลย และแน่นอน ที่นั่งไม่มีแล้วจ้า 5555 เลยยืนเกาะรั้วเอาละกัน ยืนจนปวดหลังอ่ะ มากกว่า 2 ชั่วโมงเห็นจะได้
แล้ววันนี้ศิลปินที่มารับเชิญคือ Red velvet ด้วย คนเลยเยอะเป็นพิเศษ เรานี่ไม่มีที่จะยืนดูเลย ยิ่งตัวเตี้ยๆด้วย คนบังเพียบ 555
จบโชว์ของพี่ๆทหารคนอื่นๆ แล้วก็เป็นของเอสเจต่อ (ชินดง อึนฮยอก ซองมิน)
จากนั้นพี่ยุนก็ขึ้นมาร้อง Mirotic ได้สักแป๊บเดียวแล้วทุกอย่างก็ดับพรึ่บ! ซักพักก็เปลี่ยนเป็นเพลง Keep your head down แล้วก็กลับมาร้องเพลง Mirotic อีกครั้ง เป็นอันจบงานวันนี้
พอพี่ยุนไปหลังเวทีแล้วเราก็เดินไปหน้างานเพื่อจะไปรอรถเมล์สาย 48 กลับโรงแรมกัน แล้วแน่นอนว่า คนเยอะมากกกก แถวรอขึ้นรถเมล์ยาวมากกกก รถคันแรกมาแล้ว แต่ก็มาไม่ถึงเรา 55555 ต้องรอรถอีกคัน ตามเวลาที่ดูในแอพเขียนไว้ว่า 45 นาทีมาคัน แล้วตอนนั้นรถก็ติดมากเลยกว่าจะกระดึ๊บๆ ได้แต่ละคันนี่บั่บบ โอ่ยยยย
รอประมาณชั่วโมงกว่าๆ ในที่สุดก็ได้ขึ้นรถกลับโรงแรมจ้า แล้วก็จบ Day - 2
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น